Pod znakiem nadziei
Nadzieja stała się głównym przesłaniem Jubileuszu Roku 2025. Zostanie on zainaugurowany 24 grudnia. Tego dnia papież Franciszek otworzy Drzwi Święte Bazyliki Watykańskiej. Jubileusz zakończy się 6 stycznia 2026 r. O jaką nadzieję chodzi papieżowi i na co?
Nadzieja nie zawodzi – jest to przekonanie, które Franciszek pragnie przekazać wierzącym i wszystkim ludziom w perspektywie rozpoczynającego się Jubileuszu Roku 2025. W czasie toczących się wielu otwartych konfliktów na świecie pokusa rozpaczy, a w konsekwencji zamknięcia się w sobie i rezygnacji jest zbyt silna. Stąd tak bardzo potrzeba nam ponownego odkrycia powodów do nadziei, które skłonią skonfliktowane strony do podjęcia konkretnych kroków w kierunku pokoju.
Jubileusz Roku 2025 jest 27. zwyczajnym jubileuszem Kościoła katolickiego, wciąż jednak ze wzruszeniem wspominamy Wielki Jubileusz Roku 2000, który św. Jan Paweł II pragnął przygotować i przeżyć z duchową intensywnością na przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia.
Jubileusz – jak sama nazwa wskazuje – jest pomnożeniem radości i nadziei ludu chrześcijańskiego, radosnym spotkaniem Kościoła z potrzebą ludzi z każdego pokolenia, aby czuć wsparcie w swych oczekiwaniach, wizjach i marzeniach, a przede wszystkim z potrzebą przebaczenia.
Dostrzegając tę potrzebę, papież Franciszek zdecydował się ogłosić Rok Święty pod znakiem nadziei, jak wyraził to w bulli Spes non confundit (Nadzieja zawieść nie może) zapowiadającej Jubileusz Zwyczajny Roku 2025, wydanej w maju tego roku.
„Wspierany tak długą tradycją i mając pewność, że ten Rok Jubileuszowy będzie dla całego Kościoła intensywnym doświadczeniem łaski i nadziei, zarządzam, aby Drzwi Święte Bazyliki Świętego Piotra w Watykanie zostały otwarte 24 grudnia bieżącego roku, rozpoczynając w ten sposób Jubileusz Zwyczajny” (Spes non confundit, n. 6).
„Nadzieja nie zawodzi” (por. Rz 5, 5) – to temat jubileuszu – wydarzenia, które pomimo rosnącego napięcia międzynarodowego wyznaczającego obecną fazę „III wojny światowej w kawałkach”, silnego zaniepokojenia scenariuszem zmian klimatycznych, które znacznie przyspieszają, ma swoje własne centralne przesłanie.
Franciszek pisze: „Wszyscy mają nadzieję. Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro. Nieprzewidywalność przyszłości rodzi jednak niekiedy sprzeczne uczucia: od ufności do lęku, od pogody ducha do zniechęcenia, od pewności do zwątpienia. Często spotykamy osoby zniechęcone, które patrzą w przyszłość ze sceptycyzmem i pesymizmem, jakby nic nie mogło dać im szczęścia. Oby Jubileusz był dla wszystkich okazją do ożywienia nadziei” (n. 1).
Nadzieja jest dzisiaj poddawana próbie. Realizm, rezygnacja, nieufność wydają się wrażliwościami bardziej pasującymi do dzisiejszych czasów niż pełna nadziei perspektywa. Ale papież nie poddaje się pesymizmowi: noc się skończy i możliwe jest „ożywienie nadziei”. Nie jesteśmy ludźmi rezygnacji lub – co gorsza – rozpaczy. Chrześcijanie są ludźmi wiary i nadziei. Tej nadziei, która zawieść nie może.
Jubileusz przypomina nam, że ci, którzy stają się „wprowadzającymi pokój”, mogą być nazwani dziećmi Bożymi (Mt 5, 9). Znaki nadziei powinny być ofiarowane więźniom, chorym, migrantom, osobom starszym i wszystkim odrzuconym. Niech Rok Jubileuszowy będzie czasem odnowienia nadziei dla każdego człowieka.
Commenti chiusi
I commenti per questo post sono chiusi.